Spoor van kaarten Cees Alberts is oecumenisch coördinator, een functie waarvoor hij het hele land door reist. “Ik heb er een gewoonte van gemaakt om mijn kinderen die het huis uit zijn van alle plekken waar ik kom een kaartje te sturen. In het begin was dat alleen mijn oudste zoon, maar nu zijn ze alle vier uitgevlogen, eentje zelfs naar Israël. Ik zoek altijd ansichtkaarten die specifiek zijn voor de streek, bijvoorbeeld met de Waterpoort in Sneek, de scheve toren van Leeuwarden of een prachtig riviergezicht. Zo stuur ik uit alle hoeken en gaten een teken van leven en meeleven. Het is mijn manier om mijn kinderen te laten weten dat ik aan ze denk. Mijn oudste zoon bewaart alle kaartjes, hij heeft inmiddels twee dikke ordners vol. Vooral achteraf is het leuk om daar doorheen te bladeren en het spoor te volgen. Het is bijna een dagboek.” FOTO lEX VERsPEEk Wandelende kaart Gonnie van Gestel, werkzaam bij de rechtbank in Amsterdam, grijpt elke gelegenheid aan om een kaartje te sturen. “Natuurlijk bij feesten en partijen, maar ook als de buurjongen zijn bromfietsrijbewijs heeft gehaald, of als een collega iets voor me heeft nagekeken. Gewoon omdat het attent is. Laatst kreeg een kleinzoon buisjes in zijn oren. Dan stuur ik een kaartje om hem sterkte te wensen. Op de dag zelf, anders heeft het geen nut meer. Daar is hij heel blij mee. Eígen post, dat is iets bijzonders voor een kind. Zelf geniet ik er ook van. Ik heb een hele la vol kaarten voor elke gelegenheid. En als de kaart die ik zoek er nét niet bij zit, ren ik weer naar de winkel. Mijn man noemt mij een wandelende kaart. En het leuke is dat ik zelf ook veel kaarten krijg. Daar zitten aparte kaarten tussen, ik bewaar ze soms járen!” 18 Er is post! Het regent kaarten
Geef een kind een toekomstHeeft u een drukwerk, digitaal bladeren of digi-kranten? Gebruik Online Touch: jaarverslag converteren naar een online publicatie.
Er is Post februari 2010 Lees publicatie 5Home